Danas je SVETI VASILIJE OSTROŠKI: Moguća su čuda, ali OVO VJEROVANJE morate ispoštovati

Danas se slavi uspomena na Svetog Vasilija Ostroškog, a pred njegovim moštima mnogi bolesni uspjeli su da se iscijele. Većina vjernika ne izgovara njegovo ime bez ‘Slava mu i milost’.

Vasilije Jovanović, kako glasi svetovno ime Svetog Vasilija, rođen je 1629. u Popovom Selu u Hercegovini. Bio je episkop zahumski i skenderijski. Kao arhijerej stanovao je u Manastiru Tvrdoš, a kad su manastir razorili Turci, preselio se u Ostrog, gde je umro 1671.godine. Tu se čuvaju svetiteljeve mošti.

Veliki broj pravoslavnih Popovaca slavi ovaj dan kao krsnu slavu. Neki se na Svetog Vasilija zavetuju zbog svoje bolesti u kući da će na Duhove otići u Manastir Ostrog. Ubrzo će oko zavetovanog okupljaju prijatelji, komšije i rođaci da preko njega pošalju ulja, tamjana i pamuka da kod sveca prenoći. Često se dešava da se zavetuju katolici i muslimani, jer su svi u ovom kraju uvjereni u velike čudotvorne moći Svetog Vasilija, pa tako vjeruju da stvari koje prenoće kod moštiju sveca  liječe sve bolesti. Pamuk, ulje i tamjan koji su nošeni u Ostrog čuvaju se za “ne daj Bože”. Onaj ko se zavetuje da poseti mošti Svetog Vasilija, narednog dana započinje post. Neki jednoniče, a u manastiru se svi pričešćuju.

Narodna priča opisuje Vasilija kao surovog pravednika. Jedna od priča, koja se održala do danas, kazuje: “Vasilije je nekada bio sveštenik na Bančićima, gdje tamošnji svijet optuži njegovu rođaku da je nezakonito zatrudnela sa kaluđerom. Jednog dana, kada je krenuo na službu, Vasilije svrati do rođake i naredi joj da ogrne šal oko stomaka i prekrije, da izgleda kao trudna žena. Uze je pod ruku i prođe kroz čitavo selo dok se narod iza kopija i prozora zlurado podsmehivao jer su se raširene glasine  pokazale začnim. Hram nikada nije bio puniji nego tog dana. Kad Vasilije završi službu, naredi djevojci da izađe pred oltar i da se skine gola. Djevojka se pojavi u punoj ljepoti koju samo mladost može da nosi, a Bog da stvori. Narod zanijeme, sve utihnu i muk zavlada Božjim hramom. Tad povika Vasilije: “Da Bog da,  da ono mjesto prepuko će ovaj stajao ko je prvi iznio i potvrdio!” Istog časa puče grčka ploča i u zemlju propade neki Rade Mihić. Slomljena ploča i danas postoji.

Druga priča se odnosi na katolkinju iz Hrvatske koja je otišla u Ostrog da joj izliječe bolest za koju lijeka nije nalazila dvije godine. Drugog dana boravka u manastiru djevojka ozdravi i od sreće izvadi sve pare, dukate i skide đerdan sa vrata i priloži ih svecu. Kad se vratila kući, majka i otac je izgrdiše što je toliko blago ostavila vlaškom svecu, na šta djevoja odgovori da ništa ne žali osim onog đerdana. Sutradan, kada se probudi, na jastuku pored nje stajaše ogrlica, ali joj se tog jutra i bolest povrati.

Nekoliko narodnih vjerovanja vezano je za ovog svetitelja, a možda i najzastupljenije jeste da Sveti Vasilije Ostroški svake noći ustaje iz kovčega i šeta po stenama.

U prilog tome ide i činjenica da su tokom godina i vijekova mnogi sveštenici svedočili kako ujutru vunene čarape na nogama Svetitelja budu pocepane, iako su uveče obučene čitave.

Zbog toga, svako ko dolazi na poklonjenje u Ostrog obavezno nosi jedan par vunenih, belih čarapa.

Vjernici koji polaze na put u manastir sa sobom obavezno treba da ponesu ulje, tamjan i pamuk, ali i vunene čarape i sve to potom ostave kod sveca “da prenoći”, jer stvari koje provedu noć u prostoriji sa moštima sveca, vjeruje se, dobijaju magične moći izlečenja.