PREDSTAVNICI BJELOPOLJSKE CRKVENE OPŠTINE UPUTILI POMOĆ PORODICI KUČ

Kada nekom pritekneš u pomoć kada mu je teško, onda si napravio pravu stvar.

Pomoć, koju je juče organizovala Crkvena opština Bijelo Polje za višečlanu porodicu Kuč iz sela Čampari, na oko 1.400 metara nadmorske visine, dokaz je tih tvrdnji i primjer prave humanosti i dobročinstva, piše “Dan”.

Samohrana majka Stojanka sa sedmoro maloljetne djece živi bez i jednog jedinog eura primanja. Da nijedna muka ne dolazi sama, primjer je ova porodica koja je prije četrdesetak dana ostala bez trinaestogodišnje Anđele koja je izgubila bitku sa leukemijom, a prije nekoliko godina glava porodice, Predrag, stradao je u saobraćajnoj nesreći. Predstvnici bjelopoljske Crkvene opštine, znajući za sve nevolje ove porodice, donijeli su im jednokratnu pomoć u vidu polovne obuće i odjeće, ćebadi, peškira, pribora za higijenu, kućne hemije i osnovnih životnih namirnica.

“Na licu mjesta uvjerili smo se u koliko teškim uslovima žive, tako da ćemo se potruditi da im pomognemo i stvorimo uslove da se usele u makar jednu sobu i opremimo im kupatilo u započetoj novoj kući”, kaže protojerej-stavrofor Darko Pejić, koji je posjetio porodicu Kuč zajedno sa sveštenikom Sinišom Jankovićem iz zatonsko – brzavske parohije.

Porodica Kuč nema vode, a prostorija u staroj kući u kojoj trenutno svi žive je ruinirana…

“Pomoć za porodicu Kuč obezbijeđena je i putem naše Narodne kuhinje „Mileva Vojvodić”, koja vodi brigu o najugroženijim stanovnicima, pa se nadamo da ova dječica bar neko vrijeme neće biti gladna”, kaže prota Pejić.
U ime Pravolavne omladine „Kralj Milutun” porodici Kuč pomoć u životnim namirnicama, kao i paket pomoći koji je obezbijeđen od strane Opštinske organizacije Crvenog krsta, uručio je Hadži Dragiša Jeremić.

Stojanka Kuč kaže da je započela da gradi kuću nakon smrti supruga sredstvima dobijenim od osiguranja na ime saobraćajne nesreće.

“Započeli smo gradnju, ozidali i na tome stali. Nadamo se pomoći dobrih ljudi da nastavimo sa radovima i uselimo makar u jednu sobu i opremimo kupatilo kako bih mogla da okupam djecu”, ističe Stojanka dodajući da je teško ali da se mora izdržati.

“Znam da mi je sudbina da radim i mučim se. Ali ne žalim se, mora se zbog ove djece. Da ih izvedem na put. Muka me zadesila. Prvo ostanem bez supruga a onda i bez kćerke. Ali, idemo dalje. Mora se”, kazala je ona.